Adriaan van Garde

Zo, dat was het. De eerste episode van Penelopes danboek zit erop. Dat kun je zien aan het schuinschrift. In 28 afleveringen hebben jullie kunnen lezen wat er in haar wereld zal gebeuren als zij van groep 8 op de basisschool naar het VWO gaat. Nu staat zij voor een belangrijke en zwaar onderschatte stap in haar leven: zij gaat studeren. Maar daarover wil ik pas volgend winterseizoen vertellen. Nu las ik een zomerstop in.

In de beschreven jaren 2018 t/m 2025 zal volgens het danboek verrassend weinig spectaculairs gebeuren. Terwijl vrijwel iedereen op dit moment de ondergang van wat dan ook predikt lijkt bij Penelope de wereld gewoon door te draaien. De wereld zal niet zijn vergaan in 2012. De aliens van Niburu zullen de macht niet overnemen. Er komt geen kernoorlog, al zullen er wel een paar bommen ontploffen in Pakistan en India. De jihaters zullen niet het tweede kaninefaat stichten. Er komt geen allesverwoestende pandemie, al zullen er voortdurend uitbraken van enge ziekten plaatsvinden. De VS zullen niet instorten. De gulden zal niet terugkomen, hoewel … daarover heb ik niks gelezen. Het klimaat zal nog niet op hol slaan. Kortom, qua rampspoed zal het allemaal reuze meevallen.

Wat een mazzel heb ik weer. Dankzij die collega van Elders heb ik nu een leuke kamer op 3 km. van de universiteit. Het is klein, maar ik zit helemaal op mijzelf, boven een oude schuur. Een beetje triest vind ik wel dat het de kamer was van een jonge militair die jaren geleden in Afghanistan is gedood. Hij woonde er bij zijn opa en oma. De opa wilde niks meer met de kamer doen, maar die zit nu in een verpleeghuis, zo dement als een deur. En de oma wil graag iemand in de buurt die af en toe kan helpen met de vuilniscontainer buiten zetten en dat soort dingen. Nou, daar heb ik geen probleem mee. De huur is zo laag dat ik er best wat werk voor wil doen. Als ze maar niet verlangt dat ik elke avond met haar naar tv kijk. Maar ik geloof niet dat ik daar bang voor hoef te zijn, want ze gaat met de kippen op stok. Volgende week begint de introductieperiode van de universiteit. Als het in hemelsnaam maar geen ballengedoe wordt.

Joenee is keihard aan het blokken voor de toelatingstoets voor lucht- en ruimtevaart. Jammer dat ze net een puntje te kort kwam. Ik hoop zo voor haar dat ze het haalt. Ik heb haar gevraagd daarna nog een keer te komen logeren in Wageningen, zodat die rare buurjongen me gelooft als ik zeg dat ik lesbisch ben. Maar ze wist niet hoe druk haar introductieprogramma zou zijn. Daar heeft ze helemaal nog niet naar gekeken. Ze zit zo koortsachtig te werken dat ik er soms bang van word.

Lente, joepie. De winter lijkt voorbij. En maar goed ook. Het is dan wel niet zo erg geweest als voorspeld, maar de vorstperiode heeft wel alle records geslagen. Bijna drie maanden elke nacht lichte tot matige vorst. Uiteindelijk is bij ons ook de waterleiding nog bevroren toen het twee weken geleden ineens 17 graden vroor. Maar dat is vrijwel overal in Nederland gebeurd. Het bizarre is dat juist die zogenaamde cradle-to-cradle waterleidingen bevroren zijn. Kennelijk heeft de vorst vrij spel in de gootconstructies die daarvoor ontworpen zijn. Volgens Elders komt dat doordat de afvoerleidingen niet door dezelfde goot mochten lopen. Die hadden veel warmte af kunnen geven. Het oorspronkelijke plan kwam uit het zuiden van de VS waar niemand op warmte rond zijn waterleiding zit te wachten.

In de politiek is het ook weer lente. De regering is dan toch gevallen. Niemand begrijpt precies waarom, maar de irritaties over het torpederen van royale Europese subsidies voor het voorbereiden van de ontruiming van laaggelegen gebieden zal wel een hoofdrol gespeeld hebben. Het is ook onbegrijpelijk. Jarenlang heeft de PVV tegen de kosten van Europa aangeschopt en net nu ze daar met veel geld willen helpen om het nieuwe Nederland vorm te geven licht de PVV de plannen beentje. Boosheid alom. Inmiddels is de omvang van de operatie tot de rest van Nederland doorgedrongen. Er is veel sympathie voor het standpunt van de boeren, dat we geen kostbare landbouwgrond verloren mogen laten gaan. Volgens Elders betekent dat in de praktijk dat boerenpartij CDA gaat winnen en dat we dus de komende jaren miljarden gaan verspillen aan het ophogen van dijken die over vijftig jaar als modder zullen wegspoelen. Ik ben een beetje bang dat hij weer eens gelijk krijgt.

Dat was me schrikken. Ik zal er dit jaar nog hard aan moeten werken. Geen enkel exact vak mag beneden de zeven zijn. Heb ik daar nou niet eerder van gehoord of schroeven de universiteiten hun eisen ineens op? Ik ga maandag toch eens in de schoolbieb kijken wat er in de brochures van vorig jaar stond. Gelukkig sta ik wel meer dan een zeven voor de exacte vakken, maar door de zenuwen kun je op het eindexamen lelijk uitglijden. Joenee weet nog steeds niet wat zij wil. Lucht- en ruimtevaart lijkt haar wel wat, maar haar wiskunde is maar net voldoende. En dan hangt de toestand in haar geboorteland als een baksteen boven haar hoofd. Of was het een zwaard? Sinds Pakistan in tweeën is gesplitst wordt de roep om terug te keren sterker. Het nieuwe Pakistan kan mensen met een opleiding goed gebruiken. Zowel haar vader als haar moeder zouden zo een goede baan krijgen. Aan de andere kant is de veiligheidssituatie nog niet florissant en dan zeg ik het voorzichtig. Eigenlijk is er een permanente staat van oorlog met het kalifaat van Afghanistan, dat nu ook al op gespannen voet leeft met Iran.

Jup doet het geweldig op school. Hij is natuurlijk nog steeds contactgestoord, een autist. Maar hij kan beter met cijfers overweg dan een gemiddelde wiskundige. Rekenen in meer dan drie dimensies is voor hem nu net zo vanzelfsprekend als een knuffel voor ons. Hoewel, toen ik vorige zondag thuiskwam sloeg hij zijn armen om mijn middel. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Omgekeerd had dat tot een uitbarsting geleid. Die therapie daar doet echt wonderen. Inmiddels correspondeert hij met Amerikanen en Chinezen over het idee dat de ruimte niet leeg is, maar dat er toch een soort aether bestaat. Toegegeven, de mensen met wie hij contact heeft zijn allemaal buitenbeentjes, maar zijn leraar wis- en natuurkunde kan geen gat schieten in het bijbehorende rekenwerk. En ik moet eerlijk toegeven, terwijl ik vier klassen hoger zit snap ik eigenlijk niet waar hij mee bezig is. Toch een idiot savant dus, mijn broertje. Zelf zegt hij dat hij beter met mensen om zou kunnen gaan als ze net zo voorspelbaar zouden zijn als wiskunde. Tja.

Ik ben nog steeds woedend. Op die swakkel van een Arid. Ik heb er al spijt van dat ik zijn ogen niet uitgekrabd heb. Maar ik had beter moeten weten. Eerlijk gezegd vond ik het al niks dat zijn twee neven uit Groningen ook in het huisje zouden zijn. Maar hij zou ze wel wegsturen, zodat wij wat uurtjes voor onszelf zouden hebben. Ja ja, de smeerlap. Toen we eindelijk lagen te vrijen, stonden zijn neven opeens naakt in de slaapkamer. Toen Arid me vanachter vastgreep had ik meteen door wat de bedoeling was. Ik ben erg blij dat ik een tijd karate heb gedaan. Nu ga ik daar beslist mee door. Moser heeft zeker een zakbreuk opgelopen en Arid keek ook niet blij meer nadat ik in zijn ballen had geknepen. Het is bijna niet te geloven, maar daarna dreigden ze me met aangifte wegens geweld. Toen heb ik Arid maar eens gevraagd wat zijn ouders ervan zouden vinden dat hij mij aan zijn neven had verkocht als een ordinaire hoer. Bij dat idee trok hij helemaal wit weg. Als je zijn moeder zou kennen zou je meteen begrijpen waarom. Overigens ben ik onmiddellijk naar huis ben gegaan. Want ik had geen zin om het zwijgen opgelegd te worden. Mama was ziedend en eiste dat ik naar de politie zou gaan. Maar ik zei dat ze hun lesje wel geleerd hadden. Toen is ze naar de moeder van Arid gegaan. Ik weet nog niet wat daar uitgekomen is, maar Arid en zijn neven zullen geen prettige zomer tegemoet gaan denk ik.

Kattenwak, wie had dat nog gedacht. Anderhalve meter sneeuw in twee dagen. En dat in maart. Dat is geen staartroeren meer. Er is deze winter al meer sneeuw gevallen dan in de afgelopen twintig jaar, maar toch bleek niemand hier op voorbereid. Heel Nederland viel stil. Gelukkig dat er een internet bestaat. Want nu konden mensen hun eigen verslagen maken en opsturen voor uitzending over de Vid-netwerken. Iemand op NL-tv vertelde dat er vijftig jaar geleden alleen maar beelden uit de omgeving van Hilversum geweest zouden zijn als het toen zo gesneeuwd zou hebben. Al na twaalf uur sneeuwen staakten dinsdag de sneeuwruimploegen het werk. Door de harde wind was er geen doorkomen meer aan. De wagens hadden geen grip op de weg en overal ontstonden sneeuwduinen. Leuke bijkomstigheid is natuurlijk dat je ook niet meer naar school kunt. Mensen kunnen evenmin naar hun werk. Gezinnen zitten thuis ingesneeuwd. De eerste dag was er een run op de supermarkten en nu zitten we al dagen op rantsoen. Maar maandag zal het wel weer voorbij zijn, want de wind is gaan liggen en de sneeuw is aan het smelten. Vandaag kon ik al naar Joenee lopen (waar de sfeer zonder meer onprettig was, zodat ik snel weer ben weggegaan). Minder leuk is dat hulpdiensten zoals de brandweer en de ambulance ook niet of nauwelijks bij slachtoffers konden komen. Men schat dat er daardoor meer dan tweehonderd extra doden zijn gevallen. Misschien klink ik cynisch, maar dat valt me dan nog erg mee.

D66 zal zich nog wel eens op het hoofd krabben (of was het achter de oren). Het omarmen van het rapport “Wijken” uit het advies “Nederland in de 22e eeuw” heeft ze veel stemmen gekost. We hebben het er op school ook al een paar keer over gehad. Mensen willen gewoon niet dat er iets verandert. En helemaal niet als het zo ingrijpend is. Elders zegt dat hij niet anders had verwacht. Vlak voor de tweede wereldoorlog legden de mensen de dreiging van een bezetting ook naast zich neer. Ze konden er niks mee. En met een dreigende overstroming van Nederland is het net zo. Weggaan is gewoon geen optie. Dan maar dijken bouwen tegen de klippen op, ook al is dat volkomen zinloos. Ingenieurs van Rijkswaterstaat hebben zelfs al berekend dat bij de ondergrens van 120 cm. zeespiegelstijging er op een aantal plaatsen geen houden meer aan is. Simpelweg omdat het land achter de dijken te laag komt te liggen. Er zou zoveel water onder de dijken doorsijpelen dat de dijkvoet los komt te liggen. De enige oplossing zou zijn om de kwetsbare poldergebieden aan de kust vol met zoet water te zetten. Maar daar zijn de bewoners natuurlijk net zo hard tegen.
Elders was bang dat zijn bureau overheidsopdrachten wel kon vergeten na zo’n advies. Maar door de slimme opzet van het rapport en vanwege het alarmerende bericht dat de zeespiegel al 22 cm. gestegen is wordt er nu toch weer gesproken over vervolgopdrachten. Leuk voor hem en misschien ook wel voor het gezinsinkomen, maar hij praat wel erg veel over verhuizen de laatste tijd. Gelukkig heeft hij er wel oren naar om mij mijn school hier af te laten maken. Die zou ik wel erg missen denk ik. De omgeving van Harderwijk lijkt me toch een beetje achtergebleven gebied. Wat dit soort onderwijs betreft dan. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat ik dicht bij Arid blijf. Nou ja, als ie terug is van zijn uitwisseling op Sri Lanka. God, wat duren 13 weken dan lang. Maar ik kan er vast aan wennen, want Arid droomt van werken in het buitenland, liefst zo ver mogelijk weg. Volgens Oma Gruitje is het wel goed om af en toe weer de vrijheid te proeven. Zij had ooit iets met een zeeman, maar zij vergeet dat ik Arid nog maar een half jaartje ken.

Ja hoor, iedereen blijkt er altijd al voor gewaarschuwd te hebben. Het Europese parlement heeft voorgesteld om alle mensen te chippen. Zij krijgen een piepklein chipje onder de huid, waarop hun persoonsgegevens staan (op een plek die iedereen nog heeft, bijv. op het borstbeen). Dit om de enorme fraude met persoonsidentificatie tegen te gaan. Iedereen roept om het hardst Big Brother en zo. Maar eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik ervan moet denken. Aan de ene kant moet je nu ook al je identiteitsbewijs altijd kunnen tonen, zelfs in je eigen huis of, nog erger, in je eigen bed. Dus zo’n chipje zou erg handig zijn. Bovendien is er niks mis mee dat je kunt aantonen dat je bent die je beweert te zijn. Maar aan de andere kant kan er natuurlijk net zo goed mee geknoeid worden. Wat let de onderwereld om de chip na te maken en door een specialist in te laten bouwen. Of ze maken een apparaatje dat de data op de chip gewoon vervangt. Officieel zou dat niet kunnen, maar dat zeiden ze vroeger ook van de OV-kaart. Het is algemeen bekend dat 20% van de reizigers veel goedkoper reist met vervalste kaarten. Ik doe dus niet mee met de demonstratie volgende week zaterdag. Ik heb trouwens ook een wedstrijd dan.

Ik ben toch wel blij dat ik op deze school zit en niet op het OVC. Toen zij twee weken geleden een dagje naar Disneyland gingen baalde ik als een fayak. Maar wat we dinsdag deden was behoorlijk uniek, dus per saldo leuker. We zijn met onze klas naar het onderzoekcentrum voor drugs en verkeer in Zandvoort geweest. Het instituut ligt op het terrein van een voormalig racecircuit. Nu autoraces in ons land verboden zijn wordt het terrein gebruikt voor allerlei verkeersonderzoek. Het instituut heeft apparatuur ontwikkeld waarmee ze van een heleboel drugs het effect op de hersenen kunnen simuleren. En dat dan zonder moeilijke toestanden als sondes in je hoofd enzo. Je krijgt een band om je hoofd, die wel erg kan prikken trouwens. Daarmee worden gerichte pulsjes je hersenen ingestuurd om de werking zodanig te beïnvloeden dat het effect hetzelfde is als van drugs. Het resultaat blijkt met name heel goed bij partydrugs die je uithoudingsvermogen vergroten, zoals bijvoorbeeld AMC. Omdat de zwager van mevrouw Al-Hamedi hier werkt, mochten we meedoen aan een proef, die eigenlijk bedoeld is om de apparatuur in te regelen.

Bij de ontvangst vertelde meneer Jafahri, de zwager, ons over het experiment. Eerst zouden ze onze hersenactiviteit in rust bekijken. Daarna terwijl we in een rijsimulator met een auto zouden rijden. Vervolgens ging hij een drugsimulatie doen terwijl we zouden autorijden. We zouden zelf geen verschil zien tijdens het rijden. Maar als we later de opname terug zouden zien, dan zou ons wel degelijk een verschil opvallen. Volwassen proefpersonen zouden de proef ook nog eens in combinatie met alcohol doen, maar dat mochten wij niet. Machootje Rortiges beweerde natuurlijk meteen dat hij wel alcohol mocht. Hetgeen me niks zou verbazen, want wat is die gozer stom zeg. Voor de lunch deden we de proeven zonder de NITS (neurological interference transmission system). Ik wou maar dat ik die term niet aan tafel gebruikt had, want Elders is meteen weer in zijn verzameling ouwe lullen cd’s gedoken. En helaas bleek zijn oude speler nog te werken ook. Het rijden was trouwens erg leuk. We moesten twee keer: eerst om het te leren en toen om echt te meten.

Ik heb er al weer spijt van om nog eens een disco te proberen. Gisteren met Joenee naar Tenslotte geweest. Het gebouw is erg opgeknapt na de vuurwerkbrand afgelopen winter. Maar de sfeer is nog steeds niks. We waren kort na tien uur binnen en toen was er nog geen kip. Eerst dronken we wat met Plien en haar vriend, die hier uitsmijter is. Toen het drukker werd moest Vigo, zo heet ie geloof ik, aan de slag. We gingen met een paar andere meiden dansen, maar de muziek stond wel weer erg hard. Maiso en zijn vriend kwamen later ook meedoen. Ik denk dat Maiso een oogje op Joenee heeft. En zij misschien ook wel op hem, maar ze ontkent het. Toen we naar de plee wilden begon de ellende. Allemaal kereltjes die pilletjes wilden verkopen. We kwamen er bijna niet doorheen. Plien haalde haar vriend erbij. En toen was het natuurlijk weer vechten geblazen. We zijn hem gauw gesmeerd naar de zaal. Maar goed ook want even later was de politie binnen. Iemand had een mes getrokken en iemand van de beveiliging had een illegale immo gebruikt, zodat de messentrekker als een spast op de grond lag te schuimbekken. Gevolg, er was een ziekenwagen nodig. Evengoed konden we al die tijd niet naar de plee. Ging die Vigo ons ook nog aanwijzen als getuigen. Konden we in een politiebus ons verhaal vertellen. En ja hoor, mochten we mee naar binnen om de pillenboeren aan te wijzen. Het verbaasde niemand dat we die niet meer konden vinden. Intussen hadden we naar huis gebeld want het was al na enen. Uiteindelijk mochten we naar huis. Onderweg hebben we maar ergens in de bosjes geplast.

De storm van 16 november zal wel hoog in de top tien van stormen eindigen. Het KNMI heeft de schaal van Beaufort er zelfs voor uitgebreid. In Zeeland werd windkracht 14 gemeten. Gelukkig zat Nederland aan de rand. De kern trok over het kanaal. De schade is ongelooflijk. In Engeland en Frankrijk huizen ingestort, daken weggewaaid, meer dan 400 doden, 43 schepen gezonken of gestrand. Er zijn meer bomen omgewaaid dan er in heel Duitsland staan. En dan al die dode en gewonde dieren. Je zou toch denken dat die wel een goed heenkomen zouden zoeken. Zielig vond ik dat verhaal van een oud mannetje die zijn hondje zag wegwaaien. Ons dak heeft het deze keer gehouden. Bij de buren is alleen de schotel van het dak gewaaid. Volgende week gaan we rekenen aan windsnelheden en de modellen bekijken waarmee de wind berekend wordt op basis van drukverschillen. Ik heb al even vooruitgekeken maar echt makkelijk is het allemaal niet. Volgens meneer Bulthoup gaat het er meer om dat we snappen hoe je wiskundige modellen bouwt dan dat we er echt mee kunnen rekenen. Dus dat zal wel meevallen.

Bij Joenee thuis is het weer eens hommeles (gek woord eigenlijk, ik heb het van oma geleerd). Op zich was de zaak met die Ibram Al-Mhaadi wel uitgesproken en op school gedroeg hij zich braaf, maar afgelopen week reed hij ons ineens klem vlakbij school samen met twee vriendjes. Net toen hij Joenees fiets beet wilde pakken dook er een man op die tegen Ibram begon te schreeuwen. Die wilde er vandoor gaan, maar de man sloeg hem keihard in zijn gezicht en sleurde hem mee naar een auto, volgens mij een oude Roewe. Zijn vrienden stonden eerst stom toe te kijken. Daarna richten zij hun aandacht op Joenee die een beetje hysterisch deed. Ik schreeuwde daarom tegen de jongens of ze niet eens de politie zouden bellen, nu hun vriend ontvoerd werd. Het drong eindelijk tot hen door en ze gingen bellen. Toen we wegfietsten riepen ze nog dat wij getuigen waren, maar ik stak mijn duim op. Gisteren hoorden we dat het een oudere broer van Ibram was die hem op het rechte pad wilde houden.
Het gevolg is wel dat Joenee nu vaak van en naar school wordt gereden. En als dat niet kan rijdt haar neef met haar mee op de fiets. En die is misschien nog wel erger. Hij zit voortdurend te zeiken dat zij een hoofddoek om moet. Ze wordt er helemaal Gallisch van (ik moest denken aan Asterix de Galliër).

Wat een rot week is dit. Ik heb me nog nooit zo verdrietig gevoeld. En dan ook nog een dag op het politiebureau moeten zitten. Laat ik bij het begin beginnen. Maandagochtend wachtte ik voor niks op Amir. Ik kwam zelfs bijna te laat op school. Natuurlijk dacht ik dat Amir ziek was of gewoon geen zin had. Maar toen ik ’s middags naar zijn huis fietste kreeg ik de schrik van mijn leven. Er stonden allemaal politiewagens en er liepen mensen in en uit. Ik holde naar de voordeur en vroeg wat er gebeurd was. Meteen kwam er een norse man op me af die me vroeg wie ik was. Ik vertelde dat mijn vriend hier woonde. Hij pakte me bij mijn arm en zei tegen een agent dat hij me meteen naar het bureau moest afvoeren voor nader verhoor. Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen. Toen ik in de auto zat ging ik in gedachten de vorige dag nog eens door. Ik was bijna de hele zondagmiddag bij Amir geweest, we hadden muziek gemaakt en we hadden lekker op bed liggen kijken naar clipjes en gezoend. Er was niets bijzonders gebeurd. Of misschien toch wel. Amirs vader had met dozen lopen sjouwen. En hij had tegen Amir gezegd dat hij thuis moest blijven omdat zij mischien ’s avonds bij familie op bezoek zouden gaan. Toen ik naar huis ging had Amir gewoon “tot morgen” gezegd.