Zoekresultaten voor

'WW voyager'

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Voyager 1 bereikt heliopause

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland

Heliosfeer (klik voor vergroting img/Nasa, public domain)Het is weer tijd voor onze twee-jaarlijkse Voyager-update. De Voyager 1 en 2 werden beiden in 1977 gelanceerd met als ‘ongoing mission’ de verkenning van de buitenste regionen van ons zonnestelsel, en verder. In 1998 passeerde de Voyager I de eerder gelanceerde, maar tragere Pioneer 10 en werd daarmee het verst van de aarde verwijderde door mensen gemaakte object. En dus verschijnt eens in de zoveel tijd een bericht dat een nog nooit eerder bereikte ruimte-grens gepasseerd is.

En met iedere gepasseerde grens leren we -dankzij de sensoren waar Voyager I mee is uitgerust- weer wat bij over hoe die grenzen in de heliosfeer er daadwerkelijk uitzien. De heliosfeer is het gebied in de ruimte waar de invloed van de zon overheersend is. Binnen de heliosfeer is de zonnewind aanwezig, erbuiten overheerst de invloed van het interstellair medium (de naam die gegeven wordt aan alle deeltjes die in het heelal rondzweven). Waar aanvankelijk gedacht werd dat de heliosfeer een druppelvorm had, lijkt recente analyse van data van de Cassini-sonde aanwijzingen te geven dat deze een bolvorm heeft.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Voyager 2 bereikt grens zonnestelsel

[i]De woensdagmiddag is op Geencommentaar.nl Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.[/i]

Zonnestelsel(Foto:NASA/Feimer)Een paar jaar na zijn broertje Voyager 1 heeft de Voyager 2 sonde de grens van het zonnestelsel bereikt. In tegenstelling tot Voyager 1 luisterden de wetenschappers nu mee en hebben ze de gegevens van de sonde kunnen opslaan.

Toen Voyager 1 de grens passeerde stonden de antennes van de Nasa namelijk ergens anders op gericht, waardoor de metingen van Voyager 1 verloren zijn gegaan. De ontvangen gegevens zijn tot nu toe al zeer waardevol, omdat ze verscheidene theorieën bevestigen maar ook nieuwe inzichten geven.

Een kleine greep:

  • Het blijkt nu dat de zonnewind langzaam afneemt in plaats van abrupt.
  • De Voyager 2 heeft de grens vijf keer gepasseerd, de grens is namelijk afhankelijk van de zonneactiviteit.
  • De vorm van het zonnestelsel is meer elliptisch dan rond. Voyager 2 verliet na 84 AU het zonnestelsel al terwijl Voyager 1 er 94 AU voor nodig had.

De sonde vliegt nog wel even door, dus wie weet wat hij nog meer ontdekt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Voyager, 30 jaar alleen met zijn tweeën

Voyager[i]De woensdagmiddag is op Geencommentaar.nl Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.[/i]

Afgelopen maandag was het precies 30 jaar geleden dat de Voyager 2 gelanceerd werd. En tot mijn grote spijt hoorden we er bar weinig van in de media. Het is natuurlijk veel interessanter voor de media om allemaal ellende te tonen in plaats van een technisch hoogstandje dat nu al 30 jaar onafgebroken baanbrekend onderzoek verricht. Daarom zetten we vandaag de Voyagermissie even in het zonnetje.

Op 20 Augustus 1977 werd de Voyager 2 gelanceerd vanaf Cape Canaveral om een maand later (5 september 1977) gevolgd te worden door de Voyager 1. De twee toestellen maakten gebruik van de zwaartekracht van de planeten waar ze langs vlogen om meerdere keren te versnellen. Hierdoor konden de 4 grote planeten (Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunes) in slechts 12 jaar gepasseerd worden in plaats van de 30 jaar die het normaal zou duren. Op het moment van schrijven is de Voyager 1 het verst door mensen gemaakte object in de ruimte. Voor veel wetenschappers begint nu een verschrikkelijk interessante fase want het toestel staat op het punt het zonnestelsel voorgoed te verlaten. De toestellen worden aangedreven door een kleine nucleaire reactor die tot 2020 de toestellen van energie moet voorzien. Met een beetje geluk kunnen er nog veel metingen buiten het zonnestelsel worden uitgevoerd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Voyager I bereikt grens zonnestelsel.

Voyager I heeft het gebied bereikt waar de invloed van de zon ophoud.
De zonnewind botst in dit gebied tegen de gassen aan die tussen de sterren hangen, hierdoor vertraagt de zonnewind waardoor er een grensgebied genaamd de Termination Shock ontstaat. Op de Nasa site staan een paar leuke plaatjes om alles goed uit te leggen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het einde voor de voyagers in zicht?

Nadat de NASA al besloten had om te stoppen met het onderhoud aan de Hubble telescoop. Heeft de organisatie nu ook laten weten dat de voyager missies gestopt gaan worden.
Net nu de twee ruimteschepen in misschien wel het interessantste stuk van hun missie komen, wordt de stekker eruit getrokken. Hoewel de ruimteschepen nog tot 2020 stroom hebben, zullen op aarde de antennes uitgezet worden en de wetenschappers op andere projecten gezet.
Het is namelijk zo dat deze projecten per jaar 4.2 miljoen dollar aan onderhoud kosten en dat is natuurlijk een bedrag wat de Nasa niet kan missen op het huidige budget van 15469 miljoen dollar.

Behalve voyager worden ook verscheidene andere succesvolle goedlopende projecten gestopt.
In de woorden van Lennard Fisk (voorzitter National Academy of Sciences Space Studies Board en voormalig hoofd NASA space science): “It doesn’t make sense”

Closing Time | Leighton Meester feat. Scott Grimes – That’s all I’ve got to say

Als rechtgeaard Trekkie ben ik ook groot fan van The Orville. Sterker nog, stiekem vind ik die leuker dan alle Star Trek-series die nu draaien; Discovery, Picard, Lower Decks en Prodigy (die laatste 2 zijn animaties en ook aanraders als je géén Trekkie bent, vooral Lower Decks is erg lollig. Prodigy richt zich wat meer op de kiddies). Of nou, het ik word er in elk geval net zo enthousiast van. Jammer genoeg is het laatste seizoen alweer een tijdje geleden, en ik geloof dat het nog niet zeker is of er een nieuwe komt. Al vermoed ik van wel, want de fan-talk is immens.

Foto: https://pixabay.com/illustrations/landscape-water-rock-spaceship-1328858/

The Orville: Een serieuze parodie

RECENSIE - Zo’n anderhalf jaar geleden schreef ik over mijn vreugde over de nieuwe Star Trek-serie Discovery. Min of meer tegelijkertijd werd ook de serie The Orville gelanceerd. Met Seth McFarlane (o.a. van de absurde tekenfilmseries Family Guy en American Dad) als bedenker en producer, beloofde dat een hilarische sciencefiction-parodie te worden.

Zo zout wordt het niet echt gegeten. Seth is groot fan van Star Trek (ST) en pakt het serieus aan. Al is de openingsscène van het 1e seizoen wel een uh, binnenkomer en valt er echt wat te lachen. De setting is vrij identiek aan die van de ST-franchise, ook het uiterlijk van de aliens en samenstelling van de crew is duidelijk afgekeken. De verhaallijnen zijn af en toe echt spannend en de karakters hebben diepgang. Het levert een verfrissend subtiele parodie op. Hollywood is er verguld mee, getuige de hier en daar opduikende celebs (Ted Danson, Victor Garber) voor piepkleine rolletjes in de serie en een prijs voor Beste Sciencefiction serie.

Overigens is The Orville de naam van het ruimteschip, ongetwijfeld vernoemd naar Orville Wright van de gebroeders Wright, de Amerikaanse luchtvaartpioniers. Waaruit maar weer blijkt dat over alle aspecten van deze serie best goed is nagedacht.

Foto: Sharon Mollerus (cc)

Kunst op Zondag | Daar bij de haven

Waar het begrip ‘haven’ al niet voor staat… Zeelieden, meerminnen- en mannen, zeegoden, lokale of nationale beroemdheden, duikers, vissers zijn de havenhoofden die bij gaten in de kust toegang of uitweg bieden.

Nu kun je met symboliek nogal wat kanten op. Bijvoorbeeld ‘bevrijding is pakken wat je pakken kan’….
Seward Johnson
Unconditional Surrender, 2007 – 2013, bij Tuna Harbor Park, San Diego, USA.
cc Flickr pellgen (@1179_jp) Unconditional Surrender

of een reusachtige ontworsteling…
Seward JohnsonThe Awakening, 1980, bij National Harbor, Washington D.C., USA.
cc Flickr Adam Fagen photostream The Awakening at National Harbor

of de haven als plaats om tot rust en troost te komen.
Max PattéSolace in the Wind, 2008, bij haven in Wellington, Nieuw Zeeland.
cc Flickr Aidan photostream Solace in the Wind

De haven is natuurlijk hét spuigat van diversiteit, getuige de vele figuren die we bij de havens zien.

Maker onbekend – Standbeeld van Pythagoras, bij de haven van Pythagorio, Griekenland.
cc Flickr Anders Gustavson photostream Statue of Pythagoras in the harbour of Pythagorio

Jonás Gutiérrez – De subtiele steen-eter, 2006, bij de haven van Puerto Vallarta, Mexico.
cc Flickr Wally Gobetz photostream Puerto Vallarta Malecón - El Sutil Comepiedras

Elek ImredyGirl in a Wetsuit, 1972, bij haven van Vancouver, Canada.
cc Flickr Matthew Kendall photostream Girl in a Wetsuit

Svajunas Jurkus, Sergejus Plotnikovas – Juodasis vaiduoklis (Zwarte geest), 2010, bij de jachthaven van Klaipėda, Litouwen.
cc Flickr magro_kr photostream Czarny duch

Magnus Tomasson – Monument voor de onbekende bureaucraat, 1993, bij de haven van Reykjavik, IJsland.
cc Flickr Duncan Stephen photostream Monument to the unknown bureaucrat

Foto: Merrill College of Journalism Press Releases (cc)

Bij twijfel gewoon doen

OPINIE - Altijd en overal online is de standaard. Mobiliteit betekent meer apparaten, meer locaties, meer apps en meer connecties. Tot 2019 groeit het wereldwijde dataverkeer met 45 procent, aldus het Mobility Report van Ericsson. Het aantal abonnementen groeit jaarlijks met zo’n zeven procent, eind 2013 waren er 4,5 miljard mobiele abonnees. Het werk gaat mee in de broekzak en met wereldwijd bijna een miljard tablets in gebruik wint het paperless office steeds meer terrein. Toepassingen als SharePoint, ERP, CRM of gepersonaliseerde HR-platforms worden in hoog tempo mobiel beschikbaar gemaakt.

Ondertussen moet overal de connectiviteit meegroeien. Wi-Fi – ik test het vaak als ik op bezoek ben bij bedrijven – is vaak goed beveiligd, maar wanneer je te gast bent bij een bedrijf, is beveiligde WiFi-toegang nog lang niet altijd standaard. Het stopcontact in de lobby, ook niet standaard, is over het algemeen beter beveiligd.

Informatiebeveiliging hobbelt er achteraan. Dit jaar wordt wellicht de discussie geopend (of verbreed) over cybersecurity, en misschien komt er wel een campagne die de digitale weerbaarheid van burgers moet vergroten. Dat zou tijd worden, want de risico’s van mobiel werken zitten namelijk niet in de devices, de applicaties en apps, maar in de gebruikers, zo laten onderstaande cijfers uit verschillende onderzoeken zien:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Prime Directive

Gastrol van een inmiddels bekend staatshoofd in Star Trek: Voyager (Foto: Memory Alpha Star Trek Wiki)Ik ben al weer een tijdje bezig om Star Trek: the Next Generation terug te kijken. Het is een serie die gaat over het ruimteschip Enterprise dat door de ruimte reist om nieuwe levensvormen en nieuwe culturen te ontmoeten. In het contact met deze culturen geldt echter de prime directive, een principe van non-interventie. Bij het volgen van de serie vraag ik me steeds meer af of dit een juist principe is.

De prime directive valt uiteen twee principes: ten eerste dat in het contact met alle beschaving geldt dat de Enterprise zich niet mag bemoeien met de interne aangelegenheden van die beschaving: er mogen wel verdragen worden gesloten, gehandeld worden of worden samengewerkt maar alleen op basis van vrijwilligheid en zelfstandigheid. In het contact met primitieve culturen (die bijvoorbeeld nog niet door de ruimte kunnen reizen) geldt ook nog dat iedere vorm van culturele contaminatie moet worden voorkomen. Deze culturen mogen niet in contact komen met de moderne techniek van de Enterprise, omdat dit hun culturele ontwikkeling sterk zou kunnen beïnvloeden. De Prime Directive mag alleen worden geschonden als het voortbestaan van de eigen beschaving in gevaar komt.

Ik vraag me af hoe je dit principe kan rechtvaardigen. Een klassieke manier om zulke principes te rechtvaardigen is het utilisme. Dit houdt in dat we proberen om het geluk van alle bewuste wezens proberen te vergroten. Als een samenleving gelukkig is, dan hoeven we inderdaad niet in te grijpen, maar juist het utilisme gebiedt interventie op het moment dat er sprake is van ziekte, natuurrampen of uitbuiting. De tegenhanger van het utilisme is het libertarisme, dit stelt dat er bepaalde rechten zijn die alle bewuste wezens toe komen, zoals de vrijheid van meningsuiting en geloof. Opnieuw vanuit zo’n perspectief hoef je niet in te grijpen in een samenleving die deze rechten respecteert, maar als een samenleving mensen onderdrukt, als er sprake is van slavernij bijvoorbeeld, dan moet je wel ingrijpen. Het idee dat samenlevingen een recht zouden hebben op eigen ontwikkeling is absurd: rechten komen individuen toe, geen groepen.Je zou ook kunnen stellen dat zolang mensen via een democratische procedure toestemming hebben gegeven aan de regels waaraan zij gebonden zijn, je niet mag interveniëren. Dat betekent opnieuw dat je niet hoeft in te grijpen in democratische samenlevingen, maar wel als er sprake is van een dictatuur, die mensen bindt aan regels waar ze geen toestemming aan hebben gegeven.

Volgende